Renovatie

Wat is dat voor een raar woord? Renovatie, we horen niets anders. De baasjes waren al maanden een enorme rotzooi aan het maken. Kasten gingen leeg, vuilniszakken vol, en de kasten werden op een andere plaats neer gezet. Wij hebben goed ons eten in de gaten gehouden, want dat verhuisde ook meermalen. Er werd plotseling een groot ijzeren geval naar binnen gesjouwd, in de huiskamer uitgeklapt en achter de tafel neer gezet.  We vertrouwen het niet meer, waarom gaat in die kooi een mandje? Nou, dat hadden we dus goed gezien, we werden opgepakt en er in gezet, met de deur op slot. Waar is dat nu weer goed voor? Wij willen eruit!!! Dat mochten we gelukkig even erna wel.

Maar op een ochtend werden we al heel vroeg in die kooi gezet. En er kwam een lading vreemde mannen binnen met allerlei spullen. Ze begonnen een herrie te maken, zo te horen werd de hele flat afgebroken. Ik ben onder het mandje gekropen, veiligheid voor alles. Maro vond de herrie ook maar niks, maar was toch wel nieuwsgierig en ging bij het deurtje zitten kijken.

Nu kreeg hij belangstelling, de mannen kwamen naar hem kijken, een “leeuw”. Maro, kom nou toch ook onder het mandje, wie weet wat er gebeurt! Maar de mannen waren aardig en af en toe keek ik voorzichtig rond. Gelukkig kregen we wel te eten in die kooi, dat durfde ik wel op te eten. ’s Avonds mochten we uit de kooi, de mannen waren weg. Eindelijk rust! 

We gingen controle uit oefenen, wat is er allemaal gedaan? Hierna konden we eindelijk lekker slapen, dicht bij de baasjes. Dit gedoe heeft wel veel dagen geduurd, eindelijk vertelden de mannen dat ze klaar waren. Maar nu gingen de baasjes troep maken en weer moesten we in die kooi. Waarom moet er zo nodig nieuw tapijt komen, dan moeten we weer opnieuw beginnen met los trekken, we waren zo goed op dreef. Maar ook de baasjes waren eindelijk klaar, de kooi werd afgebroken. Hoera, geen herrie meer, we zijn bijna toe aan een gehoorapparaat. Volgens het vrouwtje niet, want daarvoor luisterden we ook al niet.

Het is nu wel overal lekker warm en gezellig. Ons eten heeft een vaste plek, heel belangrijk. Maar we hebben  nog wel maanden nodig om hiervan bij te komen en als we het woord “renovatie” horen, kruipen we meteen weg in de verste hoek. 

Dit nooit meer!!!!!

Groetjes, Dante

Copyright © Thea Bekers 15-04-2012

Ra, ra, wat ben ik!

Ik loop door het huis en onderzoek alle kabels, liggen ze wel op de goed plek, en zijn ze wel echt nodig? Als ze overbodig zijn, probeer ik ze verwijderen. Helaas heb ik geen gereedschap, maar ga toch hard aan het werk. Ik zet mijn tanden erin, en na flink knagen zijn ze door. Helaas lukt dit niet bij dikke  kabels, maar de kabels van de telefoon en koptelefoons zijn al klaar. Ik blijf mijn best doen om die overige troep ook te verwijderen, het is immers geen gezicht al die snoeren door het huis. Ook zitten er in schoenen vaak van die afschuwelijke veters, die zijn een makkie, die heb ik zo weg. 

Ook met de verbouwing draag ik mijn steentje bij. Ik ruim de kwasten op, bewerk het behang, zorg ervoor dat er nieuwe vloerbedekking in de hal moet komen (en dat voor zo’n kleine verfvlek). De ladder  is voor het baasje best gevaarlijk, ik zorg ervoor dat ik er veel op zit, da kan hij er tenminste niet op. Ook ruim ik de oude kranten op die op de vloer zijn gelegd, die horen daar toch niet. Ik dacht dat er was gespaard voor nieuwe vloerbedekking, nou ja, er is toch wel wat beters te koop als oude kranten. Dit zijn wat van mijn taken, zoals jullie zien heb ik het behoorlijk druk. Ja, ik ben in dit huis het manusje van alles, mijn naam is Maro. En ik ben, samen met Dante, een van de allerliefste Maine Coons. Dat zeggen mijn baasjes, dat mag ook wel met al dat werk wat ik voor die twee doe. Ik blijf mijn best doen, zodat ze niet kunnen zeggen dat ik niets doe voor mijn brood.

Ook Dante heeft zijn steentje bijgedragen, hij heeft die saaie gordijnen opgepimpt. En bij verbouwings-klusjes is hij beslist van de partij.  Bij de renovatie van de flat controleren wij vanaf de vensterbank of de bouwvakkers die bouwlift wel goed gebruiken. Ook houden we toezicht op de galerij. Maar nu is er genoeg gekletst, we moeten echt aan het werk.

Dit verhaal van Maro is ontdekt door Dante.

Copyright © Thea Bekers 29-01-2012