De kerstboom

Hier ben ik al weer! Ik heb geprobeerd dat afschuwelijke kleedje weg te trekken, maar het is een beetje uit de hand gelopen. Ik was heel ijverig bezig, en hoorde opeens een geknetter en gesis. En wat een licht! Ik schrik me rot, ben veilig achter de wasmachine weggekropen. Ik heb mezelf goed bekeken, en ik ben nog wel helemaal heel. Mijn voetzooltjes zijn mooi roze, en mijn snorharen en wenkbrauwen zijn er nog allemaal. Wat is er toch gebeurd? Mijn baasje en vrouwtje zijn ook erg geschrokken. Ik hoor ze praten over lichtjes in de boom en stroom. En ze mopperen op mij. Het lijkt me op dit moment verstandig om maar een poosje achter die wasmachine te blijven. En daarna heel voorzichtig en braaf in mijn mandje te gaan liggen en niemand voor de voeten te lopen. En dat rot kleedje laat ik voortaan echt wel met rust!!!!

Copyright © Thea Bekers

Kerstdagen - Versieren

Wat gebeurt er nu allemaal? Wat zijn dat voor een dozen en plastic zakken? Het vrouwtje maakt anders nooit zo'n rommel. Ik hoor ze praten over een kerstboom en versieren en dat Bowen komt helpen. Een boom? In de kamer? Waar is dat nu goed voor? Maar ja, ik zie wel, even afwachten wat er allemaal gebeurt. Het baasje pakt de grote doos uit, maakt een pot vast aan een tafeltje, zet een boom in die pot en dan is volgens hem de kerstboom klaar. 

Het vrouwtje zal erg blij zijn, als ze thuis komt, dan hoeft zij dat niet meer te doen. Ja, ja, het vrouwtje was wel blij, maar het was toch niet de bedoeling dat de boom er al stond. Ze had aan Bowen beloofd dat hij mee mocht helpen. Dus de boel weer uit elkaar, naar de andere kamer, en de volgende dag met Bowen erbij, het hele gedoe weer in de huiskamer. Bowen miste de kerstballen en slingers, en het gaat niet van harte, maar deze keer heeft hij gelijk. Die ballen en slingers uit de boom slaan was vast fantastisch geweest. Dit is maar een kale bedoening, minder lol aan zo. Misschien kan ik wel onder het tafeltje kruipen en proberen dat lelijke rode kleedje er af te slopen, dat ding doet pijn aan mijn ogen. Wat een gedoe allemaal, en dan moet de kerst nog komen! Dat belooft wat, ik hou jullie goed op de hoogte.

Copyright © Thea Bekers 20-12-2008

Monster

Ik moet echt iedereen waarschuwen: Maak je schuilplaats klaar, zet er veel eten en drinken en een lekker zacht mandje in. Want nu is het echt gebeurd, er is een ruimteschip geland, met gruwelijke monsters aan boord. Je durft er niet naar te kijken, zoiets had je in je boze dromen nog niet kunnen voorstellen! Bij tante Petra is er al eentje in huis gekomen! De andere katten deden hun best, maar hebben toch verloren, en ze moeten nu accepteren dat dat enge monster bij hun eet, en zelfs in hun bed slaapt. Hij is razendsnel en houdt toezicht op iedereen. 

OOOOOhhhhhh, ik ben bang, zo'n monster zal mij toch niet kunnen vinden. Mijn baasjes zullen dat toch wel tegen houden! Ik heb al drie schuilplaatsen gemaakt, helaas zit op het beste kamertje een logee, een cavia, volgens het vrouwtje maar voor drie weken. Maar die is gelukkig niet eng. Mijn baasje heeft bij Petra een foto kunnen maken van dat enge monster, zeggen jullie nu eens, is dat niet vreselijk eng en heb ik dat alleen?

Copyright © Thea Bekers 11-10-2008

Nuttige tips

Het leven van een kat gaat niet altijd over rozen, maar je kunt er wel zo veel mogelijk van maken. Gebruik je intelligentie, en bespeel je baasjes. Je kunt niet praten, maar toch heel veel duidelijk maken. Als je iets wilt, zoals eten of naar buiten, ga dan gewoon netjes zitten, hoofd omhoog en blijf staren. Gegarandeerd dat ze dat merken. Misschien reageren ze niet direct, ga dan over naar een zacht miauwtje. Er zijn maar weinig baasjes waarbij je nog een stapje verder moet gaan, namelijk het krabben aan een bank of stoel. Je krijgt echt wel wat je wilt hebben. Ook zijn er in huis heerlijke slaapplaatsen, zoals het bed of de tafel. Het mag niet, maar ga er gewoon op liggen en doe alsof je diep slaapt. Als ze roepen, reageer niet. Ze zullen proberen je te verwijderen, maar hou je lijf slap en zwaar. Ga hard spinnen, daar raken ze door vertederd, en zullen je vaak laten liggen. Eigenlijk moeten we onze baasjes trainen, niet zoals honden getraind worden. Dat laten we over aan die domme dieren, je zult echt weinig katten zien, die op commando netjes gaan zitten en pootjes geven. Wij krijgen wat we willen met veel minder inspanning. Kattenvriendjes, probeer dit maar eens, dan zal ik jullie over een tijdje wel weer wat nieuwe tips geven. Succes, en denk er aan, wij zijn hoogstaande, intelligentie dieren! De mens staat een stuk lager als wij!

Copyright © Thea Bekers 23-07-2008

De een klust, de ander rust

Kaikai

Het is rustig hier in huis. Het vrouwtje is alleen, het baasje is ver weg in Groningen aan het klussen. 

Er wordt isolatie in een kamer aangebracht, zeggen ze. Ja, ja, en dat moet ik dan geloven? Ik hoor alleen maar dingen over een Kaikai, dat heeft volgens mij weinig met isoleren te maken. Kaikai komt wel bij haar vrouwtje op schoot liggen, phoeh, alsof dat zo belangrijk is. Ze heeft het waarschijnlijk alleen maar koud, ze heeft niet zo'n mooie warme vacht als ik. Nou, het baasje doet maar, die overloper! Ik heb het samen met het vrouwtje best gezellig, ik help haar met het huishouden, zij maakt het eten klaar en ik eet het op. Als dat geen samenwerking en liefde is. Het vrouwtje zegt dat ze hem wel mist, nou, ik weet het nog niet. Daar moet ik nog over na denken. Kaikai bah!!!

Hoezo ben ik jaloers? Wel nee!

Copyright © Thea Bekers 09-04-2008

Drukte

Het was gisteren niet echt een topdag. Och jee, wat een drukte was het. Ik had al een slechte nachtrust gehad door de herrie van de buren, we hadden een logee. Dat betekende dus een ontbijt in de huiskamer en niet in de keuken. Dus voor mij geen slokjes stiekem gekregen melk, geen aandacht. En wat bleven ze lang zitten, is er niets anders te doen als te ontbijten. Eindelijk er werd opgeruimd. Toch bleef het onrustig, de baasjes bleven in de keuken bezig.

En ja hoor, s'middags ging de bel, bezoek, en nog een keer en nog steeds meer. Wat een ellende, zo kom ik nooit aan mijn middagdutje toe. De huiskamer zat vol, allemaal lekkere dingen op tafel, vooral de kaaskoekjes waren interessant, maar denk maar niet dat ik de kans kreeg om er eentje te pakken, veel te veel mensen die meehielpen met het letten op mij en de tafel.

En weer gaat de bel, en daar komt nog meer bezoek! Wat een drukte. Daar heb je Bowen! Zou hij weer van die leuke ballonnen bij zich hebben, net zoals de vorige keer, waar ik zo leuk mee kon spelen en die zo'n apart geluid geven waarna er een grappige frommel overblijft. Jaaahhh, hij heeft ze bij zich. Ik zit al klaar om mee te spelen. Maar wat gebeurt er nu? Wat hoor ik? OOH NEE, hij heeft ook een stofzuigertje bij zich en gaat meteen aan de slag. Ik HAAT stofzuigers en verdwijn maar achter de computer. En elke keer als het weer rustig is en ik me weer aan de koekjes en ballonnen kan gaan wijden, begint Bowen weer met dat ding. Waarom brengen ze van die ondingen mee! Denken ze dan helemaal niet aan mij! Zo vuil is het huis van mijn baasjes toch niet. Uiteindelijk is het al avond en iedereen is vertrokken. Er staan nog wat koekjes op tafel en ik gebruik de gelegenheid om eindelijk eens rustig wat te eten. Hoewel rustig, het vrouwtje staat mopperend in de keuken met een theedoek naar mij te zwaaien. Ik zwaai vriendelijk terug met mijn staart en eet lekker door.

Maar de ellende is nog niet voorbij. Niet te geloven, weer bezoek. En dan gaat Pierino met Willie foto's maken. Ze klungelen maar wat aan, met lampen, doekjes en kettinkjes. Wat een moeite om zo'n kattenfiguur op de foto te krijgen. Ik doe daar niet zo moeilijk over, als ze van mij een foto maken, hoeft al die poespas niet.

Zo iedereen is weg, deze dag is voorbij. En dat noemen ze een feestdag, volgens mij zit er een steekje aan die twee los. Ze zijn zelf allebei hartstikke moe, maar vonden het toch wel een leuke dag. Bij het vrouwtje klopt dat steekje los wel, tenslotte hebben ze in haar hoofd zitten rommelen, maar het baasje is nu ook al besmet. En dan te bedenken dat er met mijn verjaardag niet eens een cadeautje af kon, ik was toch al verwend genoeg. Gelukkig is deze ellende maar eens in het jaar en ga ik vandaag uitrusten.

Copyright © Thea Bekers 10-03-2008

Dierenarts

Nou, mijn vrouwtje had weer eens een goed idee, ze hoefde niet naar het ziekenhuis op controle door de ziekte van haar arts, en dan konden ze wel samen even naar de dierenarts voor mijn inenting. Nu is dat al niet zo'n goed idee, maar wie bedenkt nu zoiets op een maandag! Ik word in dat kooitje gepropt, mee naar buiten gesleept, ik heb geschreeuwd dat ik wel zonder inenting kon, maar ze wilde niet luisteren. En dan bij de dierenarts, een propvolle wachtkamer, met natuurlijk die idiote wezens: HONDEN! Die zetten zich echt voor schut, met dat gepiep en geblaf. Een beetje dier, wat respect voor zichzelf heeft, ondergaat gewoon gelaten de hele procedure. Dus wachten, mee naar de dokter, uit de kooi gehaald. Ik ben overal betast en geknepen, een toeter in mijn oren gepropt, mijn bek werd losgemaakt om mijn tanden te kunnen zien. En als laatste een prik in mijn vel, klaar was het. Mijn enige genoegdoening is, dat mijn baasje en vrouwtje allebei vonden dat hun kinderen beter dierenarts hadden kunnen worden, omdat deze in een korte tijd, veel geld binnenkrijgen. Dus de prik was best duur, net goed, dat heb je van zo'n idee. Gelukkig kreeg ik toen ik weer thuis was wat lekkers, en ben ik weer voor een jaar van dat gedoe af !!!

Copyright © Thea Bekers 26-02-2008 

Ik ga goed opletten

Rita was zo lief om mijn baasjes een mooie voederkrans kado te geven. Leuk voor op het balkon, dan kun je goed zien welke vogeltjes er op af komen. Maar ik begrijp het niet zo goed. Pierino heeft de krans hoog opgehangen, zodat ik er niets van stuk kan maken. Dat begrijp ik wel. Maar die vogeltjes maken die krans ook stuk. Ze zitten er op, en pikken eraan. Zelfs een dikke ekster wilde er met de hele krans vandoor gaan. En mag dat dan allemaal wel? Ik zal mijn baasjes wel helpen. Ik ga goed opletten, en elk vogeltje wegjagen. Ik heb een goede plek gevonden en doe mijn best. Maar wat een werk, die vogeltjes vliegen steeds weer op en neer. Zo heb ik er een stel weg, of er komen alweer nieuwe aan. Dat is geen doen.

Ik stop er mee. Ik ga het anders doen. Laat ze maar eten, tenslotte is het niet mijn idee geweest om die krans op te hangen. Hoe meer ze eten, hoe dikker ze worden. En dus ook weer trager, en dan zal het mij misschien ooit eens lukken om zo'n vliegende biefstuk te pakken. Sorry Rita, ook ik moet eten.

Copyright © Thea Bekers 22-01-2008

Verwende kat

Hoezo verwende kat?

Ik ben helemaal niet verwend, ik heb het alleen ontzettend druk met die twee. Ze begrijpen nog steeds niet dat er maar eentje de baas is in huis en dat ben ik. Ik heb een eigen indeling van de dag, en ze moeten wel meewerken. Pierino moet op tijd opstaan, dan kan ik ruim op bed liggen. Vaak eten, en geen brokjes, maar die dure blikjes voer, is ook belangrijk. Maar ik hou de moed erin en zal jullie op de hoogte houden van de vorderingen.

Copyright © Thea Bekers 11-01-2008