zondag 6 november 2011

Nachtrust

Natuurlijk houd ik van lekkere dutjes en een goede nachtrust. Maar wij katten hebben natuurlijk ook onze plichten. ’s Nachts hebben we ook taken. Ik lig echt niet de hele nacht lekker op het bed te ronken, net zoals onze baasjes. Voor mij is het een belangrijke taak om er voor te zorgen dat iedereen op tijd op staat (en ons dan wel meteen eten geeft). Denk maar niet dat die twee zomaar wakker zijn. Ik moet op ze gaan staan, vanaf de nachtkast in het gezicht porren en tegen de kast aan krabben. Dat er een zomer- en wintertijd is kan ik niet helpen. Ook vind ik het belangrijk om te laten weten dat ik teveel van de planten heb gegeten en moet spugen. Als ik dat naast het bed doe hoort het vrouwtje dat meteen. Dan hoeft ze niet zo ver te lopen om het op te ruimen.
Maro heeft andere taken. Hij is voor de voedselvoorziening. ’s Nachts wordt er gejaagd. Daar is hij heel erg druk mee, de buit (een klein knuffeltje) laat zich niet zo maar pakken. Als hij hem eindelijk heeft wordt dat aan iedereen medegedeeld en daarna de buit gedeeld. Vooral het baasje krijgt een flink deel en moet wel weten dat de maaltijd klaar staat.
Ook onze conditie is belangrijk, wij moeten lenig blijven en niet te dik worden. Wij rennen rondjes door het huis achter elkaar aan, doen wat boksoefeningen en nog veel meer. Hierna zijn we uitgeput en doen we een hazenslaapje. 
Onze baasjes doen ’s nachts niets, we horen alleen maar gesnurk. Ik begrijp dan ook echt niet dat ze ’s morgens tegen elkaar zeggen dat ze slecht geslapen hebben omdat de katten zo lastig waren.
Zo zie je maar, stank voor dank!!!

Copyright © Thea Bekers 06-11-2011

zaterdag 26 februari 2011

Mensen

Onze baasjes behoren tot de mensensoort. Zij vinden zichzelf erg bijzonder. Nou, dat klopt wel, maar anders als zij denken. Wij katten doen niet zo raar. Wij proberen niet op twee poten te lopen, terwijl het op vier veel sneller gaat. Wij laten wel merken als we iemand niet zo aardig vinden, en gaan dan echt niet lopen slijmen, en kopjes geven. We lopen dan gewoon weg.
Ook de rangorde is bepaald. Geen kiezen voor een leider, en dan er niet naar luisteren. En we zullen het maar niet over opvoeden hebben. Hoezo niet luisteren, even het nekvel vastpakken en de jeugd weet wel wie de baas is. En de hygiĆ«ne is ook niet alles, ruiken ze niet zo fris, dan gaan er ladingen deodorant over, alsof dat niet stinkt. En is ook nog slecht voor het milieu. Er gaat nog steeds niet boven een flinke wasbeurt. En ze hebben nog steeds niet door wanneer ze gebruikt worden. 
Wij weten precies wat we moeten doen, om onze zin te krijgen. Zo krijgen we dus lekkere hapjes, worden geaaid als we daar behoefte aan hebben.
Maar ze zijn wel lief voor ons, vooral als we veel aandacht willen, en dan lekker op schoot gaan liggen. En sommige van die mensen hebben een lekkere brede en grote schoot. En die gebruiken we dan helemaal, heerlijk languit liggen en dan geaaid worden. Zo komen we de avond wel door. Dus dan zijn ze voor ons wel bijzonder, en we genieten dan echt.

Groetjes van Dante en Maro.



Copyright © Thea Bekers

dinsdag 18 januari 2011

Maro is een pechvogel

Je houdt het niet voor mogelijk, we zijn gevallen, ik heb alleen maar de schrik te pakken, maar die arme Maro is weer gewond geraakt. We dachten eerst dat het wel meeviel, hij was van de vensterbank gevallen, en liep hard weg. Maar toen het baasje, na het opruimen van de gevallen bloempot, ging kijken bij de katten, zat er een trillende, hijgende Maro in een hoekje. Hij liet zich troosten, ik heb hem ook goed gelikt en gewassen, en hij liep weer en ging later lekker slapen.
Maar niet lang, we werden na een half uur wakker door gegil en geblaas, en hij kon helemaal niet meer lopen. Weer werd hij rustig en liep weer. En dit zo een paar keer ’s nachts, dus de volgende dag moest Maro weer naar de dierenarts. Wat zielig, hij was pas geweest voor de inenting.
Oohh, het baasje en vrouwtje komen zonder tas en Maro terug. Ze hebben hem toch niet verloren! Nee, hij moet bij de dierenarts blijven en de volgende dag geopereerd worden. Hij heeft zijn knieband gescheurd en zijn knieschijf is nu los. Daarom heeft hij soms pijn, als de knieschijf verkeerd schiet!
Gelukkig, het baasje heeft Maro weer opgehaald. Maar hij is nu wel heel erg ziek en zielig. Hij houdt zich heel erg rustig en hoeft dan gelukkig niet in een hokje opgesloten te worden. Ook blijft hij netjes van de wond af en die gekke kap kan dus in de kast. En wat medicijnen betreft, hij staat bij het openen van het doosje al klaar, en laat alles in zijn bekje doen en slikt het braaf door. Het vrouwtje is hier blij mee, dat heeft ze met mij wel anders mee gemaakt.
Nu zijn we anderhalve week verder, Maro is opgeknapt, eet weer goed, en loopt steeds beter. Maar ik, ik heb er grijze haren van, gelukkig zie je die niet in mijn blonde vacht. Ik hoop dat hij nu wat voorzichtiger word. Ook voor de portemonnee van het baasje en vrouwtje, op deze manier blijft er echt geen geld over voor lekkere kattensnoepjes!

Verteld door een bezorgde Dante.



Copyright © Thea Bekers 01-05-2011