Het baasje en het vrouwtje waren plotseling wel heel erg actief. Wat zou er gaan gebeuren? Er werd schoongemaakt, bedden opgemaakt, veel boodschappen gehaald, dus wie weet, misschien komt er wel heel erg belangrijk bezoek. En ja hoor, vrijdagavond kwam er inderdaad bezoek. Mensen met een vreemde taal, en nog gekker, het baasje sprak plotseling net zo, Het vrouwtje gelukkig niet, aan haar gezicht kon je zien dat ook zij er niet veel van begreep. Maar ze waren wel heel erg aardig. Ze wilden met mij spelen, maar dat was te veel van het goede, een slimme kat doet voorzichtig. Ik heb me al laten aaien, dat was echt wel voldoende. De volgende dag gingen ze naar de stad, Nijmegen bekijken, het vrouwtje bleef bij mij. Ze waren al snel terug. Nijmegen was mooi, maar het waaide hard, vonden ze. Ik vond het wel meevallen, maar ik weet niet wat ze in dat verre land gewend zijn. Het baasje heeft altijd hele verhalen van winters met veel sneeuw en -20 graden. En dan naar huis voor een beetje wind! 's Middags gingen ze weer weg, wel een beetje zenuwachtig waren ze. Toen ze terugkwamen was het wel erger als een beetje wind. Een kooi met gekke geluiden! Vlug achter de wasmachine. Oooh nee, de badkamerdeur zit dicht. Dan achter de computer, staat ook te ver naar achteren. Wat nu? Vlug onder het bed. Mijn kop past er gelukkig onder, het deel wat er uitsteekt zal wel niet opvallen! Ik zie in elk geval niets! Mijn spullen worden uit de keuken gezet, er komt een plank tussen de kamer en de keuken. Nog meer rare geluiden! Gepiep, een raar miauwtje, geslobber en gekauw. Wat is er toch aan de hand? Dan toch maar mijn kop onder dat bed vandaan en eens heel voorzichtig gaan kijken.
HEEL VOORZICHTIG!!! Wat zijn dat voor een rare katten? Een beetje lomp en niet zo heel erg slim, zo te zien. Volgens mij zijn ze niet gevaarlijk, en kan ik wel wat dichterbij komen. Goh, misschien kan ik er wel mee spelen. Dat zou wel fijn zijn, nu ben ik maar alleen. Even afwachten maar. Ze gaan nu weer in die kooi, en mee naar de slaapkamer. Morgen ga ik er wel mee spelen, en zal ik ze eens flink gaan wassen, want ze stinken wel. En ja hoor, 's morgens zijn ze weer in de keuken. Leuk! Eens kijken of ik er mee kan spelen. Neeeeee, ze worden weer in die kooi gestopt, er wordt afscheid genomen en ze gaan mee. Allebei nog wel, en ik dan, waarom mag er niet eentje bij mij spelen? Ik begrijp hier helemaal niets meer van. Een hoop werk, veel drukte en dan met niets overblijven. Jammer, weer alleen!! |
"Brandy" en "Adone", Engelse Cocker Spaniels |
Copyright © Thea Bekers 26-04-2009
